Tablet IV, Ruimte geborene!

Tablet IV

Ruimte geborene!


Luister, Oh Lieverd, naar de stem van Wijsheid,
Luister naar de Stem van Thoth, de Atlantiër..

Vrijelijk geef ik van mijn Wijsheid,
Verzameld in de tijd en de ruimte van deze cyclus;
Meester van Mysteriën, Zon van de Morgen,
Eeuwig Levend, een kind van het Licht,
Glinsterend en helder, Ster van de Morgen.

Thoth de leraar van de mens, is van AL.
Lang geleden, in mijn kindertijd,
Lag ik, dicht bij de sterren bij het verzonken Atlantis,
Dromend van Mysteriën boven de Mens.

Er groeide in de tijd in mijn hart een groot verlangen,
Een verlangen om het Pad te overwinnen dat leidde naar de Sterren.
Jaar na Jaar, Zocht ik Wijsheid,
Zoekend naar nieuwe kennis, en volgend de weg,
Totdat op het laatst mijn Ziel, tijdens de grote reis,
door haar grenzen heen brak voorbij een onbegrensde weg.

Vrij was ik van de banden van de aarde mens,
Vrij van het Lichaam, flitste ik door de nacht.
Geopend, eindelijk lag voor mij de Sterren-Ruimte.
Vrij was ik van de banden van de Nacht.
Van Nu tot het Einde van de ruimte zocht ik Wijsheid,
Verder dan de kennis van de eindige mens.

Ver in de ruimte reisde mijn ziel vrijelijk
Naar de oneindige Cirkel van Licht.

Vreemd, verder dan kennis, waren sommige planeten,
Groot en Gigantisch, verder dan de dromen van de mens.

Nu vond ik Wet, in al zijn Schoonheid, werkend door
En rond hen als hier rond de mens.

Flitsend ging mijn ziel door de oneindige schoonheid,
Ver door de ruimte
Vloog ik met mijn gedachten.

Rustte ik daar op de planeet van Schoonheid
Golven van harmonie vulden de lucht.

Vormen, correct bewegend,
Groot en majestueus als sterren in de nacht;
Opzettelijk in harmonie, een bevolen evenwicht,
Symbolen van de kosmos, als in de Wet.


Vele sterren passeerde ik tijdens mijn reis,
Vele rassen van de mens in hun werelden;
Sommige reikend hoog naar de sterren van de Morgen,
Sommige vallend naar de laagte van het donker van de nacht.

Ieder van hen worstelde naar boven,
Bereikend hoogten en worstelend door diepten,
Soms bewegend in de koninkrijken van helderheid,
Levend in het donker, bereikend het Licht.

Weet, Oh Lieverd, dat Licht is een fragiel erfgoed.
Weet dat donker is alleen maar een sluier.
Verzegeld in je hart is helderheid eeuwig,
Wachtend op het moment, om vrijheid te overwinnen,
Wachtend op het wegnemen van de sluier van de Nacht.

Ik vond sommige die overwonnen de ether.
Vrij van de ruimte waren zij en nog waren zij mens.
Gebruikend de kracht die is van de creaties van Al,
Ver in de ruimte creëerden zij een planeet,
Getekend door kracht die vloeide door Al,
Gecondenseerd, vloeiend zoals de ether zich vormt,
En groeide zoals zij wilden.

Overtreffend de wetenschap, zij, alle rassen,
Machtig in wijsheid, zonen van de sterren.
Lang bleef ik kijken naar hun wijsheid.
Zag ze creëren uit de ether,
Steden, gigantisch gekleurd in Rosé en Goud.
Gevormd van het primaire element,
Basis van alle materie, door de ether gestrooid.

Ver in het verleden, overwonnen zij de ether,
Bevrijdden zichzelf van de banden van de zware arbeid;
Vormden in hun gedachten een foto, vluchtig gecreëerd, groeide het.

Daarna, stuurde ik mijn ziel door de kosmos,
Altijd ziend, nieuwe en oude dingen;
Lerend dat de mens is waarlijk ruimte geborene,
Een Zon van de Zon,
Een Kind van de Sterren.

Weet, Oh Lieverd, wat je ook erft,
Zeker is één met de sterren.

Jullie lichamen zijn niets dan planeten die
Rond hun centrale zonnen draaien.

Wanneer je het Licht van alle Wijsheid hebt bereikt,
Zal je vrij zijn om te schitteren in de ether –
Een van de Zonnen die oplicht boven het donker –
Een van de ruimte-geborene groeiend in het Licht.

Net als de sterren hun glans verliezen,
Gaat het licht over in de grote bron,
Zodat, Oh lieverd, de ziel voortgaat,
Achterlatend het donker van de nacht.

Voorts gevormd, door de primaire ether,
Gevuld met de schittering die vloeit van de bron,
Gebonden door de ether, samengevoegd,
Maar altijd vlammend totdat op het laatst het is Vrij.

Breng je Vlam uit het donker,
Vlieg van de nacht en je zult vrij zijn.

Reisde ik door de Ruimte-Tijd,
Wetende dat mijn Ziel eindelijk vrij was,
Wetende dat ik nu de wijsheid kan volgen.
Tot op het laatst, Ik een plek passeerde,
Verborgen voor Kennis,
Verborgen wijsheid,
Ver voorbij al dat we Weten.

Nu Oh lieverd, toen ik deze kennis had,
Mijn Ziel groeide,
Want nu was ik Vrij.
Luister, oh Ruimte-geborene,
Luister naar mijn wijsheid:
Weet je dat, jij ook Vrij kunt zijn?

Luister nogmaals, Oh lieverd, naar mijn wijsheid,
Hoor je?, jij ook, kan leven en vrij zijn.
Niet van de aarde ben je – aardling,
Maar kind van het eeuwige kosmische licht.


Weet je niet, Oh lieverd van je erfgoed?
Weet je niet dat je echt het Licht bent?
Zon van de Grote Zon, als je hebt bereikt Wijsheid,
Werkelijk bewust van je verwantschap met Licht.

Nu, aan jou, geef ik mijn kennis, vrijelijk
om ook te lopen op het pad welk ik liep,
Tonend, oprecht, hoe ik door mijn streven,
Het pad liep dat naar de sterren leidt.

Luister, Oh lieverd, en weet van mijn banden,
Weet hoe je vrij kan zijn van zware arbeid.
Buiten het donker zal je naar boven stijgen,
Een met het Licht en een met de sterren.

Volg altijd het pad van wijsheid.
Alleen hierdoor kan je erboven groeien.
Immer leidde de weg van de mens telkens
Naar de cirkels van het oneindige Al.

Weet oh Lieverd, dat alle ruimte is vast.
Alleen door het vaste ben je Een met het Al.
Vast en uitgebalanceerd zijn de Wetten van de Kosmos.
Volg en je bent Een met het Al.

Hij die het pad volgt van Wijsheid,
Moet open zijn voor de Bloem van Leven,
zijn bewustzijn uitbreiden voorbij het donker,
Vloeiend door tijd en ruimte in het Al.

Diep in de Stilte,
Eerst moet u rustig zijn
tot op het laatst u vrij bent van begeerte,
Vrij van verlangen om te spreken in de Stilte.

Overwin de Stilte, de binding van woorden.
Onthoudt u van eten, tot u heeft overwonnen het
Verlangen naar voedsel, de binding van de ziel.

Ga dan liggen in het donker.
Sluit je ogen voor de stralen van Licht.
Centreer je Ziele-Kracht op de plek van je bewustzijn,
Schudt het vrij van de binding van het Donker.

Plaats in gedachten een plaatje hetgeen je begeert.
Maak een plaatje van je verlangen.
Vibreer het heen en weer met kracht.
Laat vrij je ziel vanuit het Donker.
Laat hevig trillendmet al je kracht
Totdat op het laatst je ziel vrij is.

Machtig voorbij woorden is de vlam van de Kosmos,
Hangend in plaatsen, onbekend voor de mens;
Machtig en gebalanceerd, bewegend in orde,
Muziek in harmonie, ver voorbij Mens.

Sprekend met muziek, zingend met kleuren,
Vlam van het begin van het Eeuwige Al.
Vonk van de Vlam ben jij, Oh mijn kinderen,
Brandend met kleur en levend met muziek.
Luister naar de stem en je zal vrij zijn.

Vrij bewustzijn is versmolten met de Kosmos,
Een met de Orde en Wetten van het Al.
Weet je niet Lieverd, dat voorbij het donker,
Licht immer zal vlammen, een symbool van het Al.

Bid dit gebed om iets te bereiken of Wijsheid.
Bid voor het komen van licht in het Al.

Machtige GEEST van LICHT die schijnt door de Kosmos,
Teken mijn Vlam dichter in harmonie met U.
Licht op mijn Vuur vanuit het Donker,
Trek aan het Vuur dat is Een met het Al.

Trek omhoog mijn Ziel, gij Machtige en Krachtige.
Kind van het Licht, draai niet weg.
Teken mij in Kracht om samen te versmelten
Een met alles en Alles met Een
Vlam van het levensvuur en Een met het Brein.

Wanneer je hebt bevrijdt je ziel van haar banden,
Wetende dat het donker is verdwenen.
Doorzoek in alle ruimte Wijsheid,
Ongebonden door belemmeringen gevormd in het vlees.

Voorwaarts en stijgend door de morgen, vrije flits,
Oh Lieverd, naar de koninkrijken van Licht, beweeg je
In orde, beweeg in harmonie, vrijelijk zal je bewegen samen
Met de kinderen van Licht.

Zoek en Weet, Mijn Sleutel van Wijsheid.
Zo, Oh lieverd, ben je zeker VRIJ.